...tempo...

 Czas pędzi. Nad wyraz.

W sumie nie spodziewałem się że będzie on aż tak szybko leciał.

Nowa praca, nowe obowiązki, nowi ludzie.

Nie wchodzę w relacje. Siedzę sobie u siebie. Zwykle sam. Tak mi najwygodniej w tym momencie.

I sam nie wiem, jak to się dzieje.

Ale ... No właśnie. Zresztą nie będę o tym pisał. Nie wiadomo kto to czyta. I po co.

Tematów znowu się robi dużo. A nowa praca to wcale nie siedzenie przy biurku. Pracy jest tyle że momentami nie wiem w co ręce włożyć.

Dzień za dniem, tydzień za tygodniem.

Jest dobrze. I to jest wystarczające.

Pzdr.

Ł.

Szczere pole

Jest 1:06, wiesz.

Nie śpię.

Dlaczego?

Bo niezawodne auto, które zawodzi raz na 4 lata. Właśnie zawiodło. Równo po 4 latach. niemalże.

Szczere pole. Wiatr i auta na autostradzie. I czekam sobie nie wiadomo ile.

A było że wszystko idzie gładko. Dobra muza, spoko w pracy.

Życie. Na 500 m od zjazdu na Rzeszów.

O i tak. 

Ale jak zwykle. Umiesz liczyć, licz na siebie.

Więc sobie poradzę.

Śpij spokojnie.

Ł.

PS. Oczywiście, że jest prawie połowa października, więc ja w koszulce. Bo przecież jeszcze ciepło ;)

Jak żyć?

1. Znajdź równowagę – Praca, relacje, zdrowie i czas dla siebie powinny być zrównoważone. Nie zaniedbuj żadnej z tych sfer.

   

2. Dbaj o relacje – Bliscy ludzie i wsparcie społeczne są ważnym filarem szczęścia. Inwestuj czas w relacje z rodziną, przyjaciółmi i otaczającymi cię ludźmi.

3. Ucz się na błędach – Życie to proces ciągłego rozwoju. Błędy są częścią drogi, uczą pokory i pomagają doskonalić się.

4. Zdrowie psychiczne i fizyczne – Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, sen i dbanie o zdrowie psychiczne to podstawy dobrego samopoczucia.

5. Bądź autentyczny – Żyj zgodnie ze swoimi wartościami i bądź sobą. Autentyczność przyciąga właściwych ludzi i tworzy satysfakcjonujące życie.

6. Szukaj sensu – Znajdź coś, co daje ci poczucie celu, czy to praca, pasja, czy pomaganie innym.

Tylko tyle.

Albo aż tyle.

Ł.

Trasa

 Czasem się zastanawiałem, jak to jest, jak zespół jeździ w trasie.

Od poniedziałku mam to, nad czym się zastanawiałem. Teraz znowu w busie, jadąc do kolejnej lokalizacji, dzisiaj kolacja, pewnie trochę pogadamy, spanko, śniadanie i kolejny dzień konferencyjny.

Jak długo tak można? Nie wiem. Ale nie jest to łatwe życie. Życie w dużym tempie i na walizkach. Ma swoje uroki. Ma wiele wad.

Dobrze, że to na moment. Tęsknię.

W sumie chyba nawet bardziej niż mi się na pozór wydaje.

Dzisiaj sobie zdałem sprawę dlaczego zmieniłem pracę. Trochę to takie przykre. I szczerze? Zmieniłem ja z uwagi na pewne osoby. Z troski o nie. No i cóż. Wydaje się, że to był ruch w dobrą stronę. Być może nawet zbuduje to jakaś równowagę we wszechświecie. Być może.

Mniej kontaktów ze mną, mniej problemów, kłopotów, sytuacji. Tak będzie po prostu lepiej. A ja? Czy jestem zadowolony z nowego?

A jak myślisz?

Ł.

Miejsce

 Jestem tu i teraz.

Moje życie miało zwolnić. Miałem odpocząć. Miałem... Miałem być "leniwy".

A jak jest? Rano Katowice, teraz Wrocław, jutro Poznań. Wczoraj Rzeszów, wcześniej nowa/stara praca, wniosek pisany na kolanie na pół miliona. Najgorsze, że mam wrażenie że może ten budżet przejść.

Znowu mi przychodzi wszystko łatwo. Wniosek - proszę. Obiad i kolacja z dyrektorem kreatywnym saatchi & saatchi proszę. Dyskusja z nominowanym do Oscara - czemu nie. Konferansjerka na luzie? Ciach!

Idzie za łatwo. Jestem chyba szanowany. Może nawet lubiany. Jestem.

Miło czasem zobaczyć bliskich, chodź dalekich. Ostatnie dni to właśnie takie spotkania. Każde miłe. Jedne po 16 latach (jak wspaniale spędzony czas, łącznie z tym, że na pytanie "Kiedy musisz być spowrotem?" Mogłem odpowiedzieć "spokojnie, 40 minut temu". Wspaniałe! Dziękuję!). Inne po kilku miesiącach.

Życie pędzi dalej. Niezależnie od zmęczenia, ilości pracy, naszych oczekiwań.

Niektóre tematy przychodzą mi łatwo. Inne ? Też, trochę może trudniej.

Uśmiechaj się. Bo uśmiech to coś, co dodaje nam energii i oddaje ją dalej. Bądź pewna siebie (tego chciałem Cię nauczyć). Bądź mniej krytyczna względem siebie! (Nie wiem skąd to masz, przecież jesteś wspaniała). Idź po swoje! Bo Ci się to należy.

Chciałbym Cię przytulić. Ale pewne rzeczy powinny zostać chyba w sferze "marzeń".

Brakuje mi. Ty wiesz czego. Rozmów. Bliskości. Tej ludzkiej.

Nie rozumiem dlaczego ktoś miałby Cię ograniczać. Nie rozumiem. Ale to jest Twoje.

Nie rozumiem dlaczego ktoś się może bać, tego że się spotkamy. Ale to jest wasze.

Ja jestem.

Tu i teraz.

I będzie tylko lepiej.

Bo mnie już nie ma.

Ł.

Ps trochę pokręcony post, ale ... Mój.

Teraz

 Właśnie jadę. Spakować 16 lat mojego życia do 4 kartonów.

Co czuje?

Chyba spokój. Może ulgę.

Trzeba postawić granicę. Granicę między mną a zawiścią i beznadziejnością.

Chcesz pomóc? To wpadnij ;) K386A_KM13

Ł.