... wdzięczność...

 ... Nie czekaj z wdzięcznością na nic wielkiego

Bądź wdzięczny a wszystko stanie się wielkie... 

Tak zacznę. Od słów piosenki Herbuta.

W zasadzie to jest ton swego rodzaju motto, z którym żyje. Być wdzięcznym. 

Nawet za niepowodzenia. Ale przede wszystkim za drobne rzeczy. Nie zawsze jest łatwo. Nie zawsze emanując radością życia zostaniesz dobrze odebrany_a. Nie zawsze. Czasem jest taka gęsta atmosfera, że lepiej odpuścić. I cieszyć się wewnętrznie. I nucić pod nosem. 

Czasem rzeczywistość (a właściwie ludzie) niepotrzebnie komplikują proste sprawy, proste relacje. W zasadzie nie wiem co niesie przyszłość. Zdarzyć się może wszystko. Ale wiem, że trzeba z otwartością i wdzięcznością patrzeć na to co idzie. 

Na to co było - trochę też. Ale Grechuta z kolei mówił, że ważne są tylko te dni, których nie znamy. 

I teraz - przejmować się? Zastanawiać? Co ktoś powiedział, jak zareagował? Czy jeśli my jesteśmy z czymś ok, to to wystarczy? 

Kończę ten piątek, a tym samym chyba najtrudniejszy grudniowy tydzień z optymizmem. Działo się sporo, sporo mogło się zepsuć, na krawędzi jest ważne, ale myślę że będzie dobrze. A dzisiaj - produktywnie. Nie wiem czego to kwestia - może tego, że wczoraj mogłem odpuścić! 

Nie czekaj z wdzięcznością. Bo możesz się nie doczekać. 

Ł.